Voel je de wind,
die met haar lange zachte manen tuimelt door het gras.

als zij begint,
neemt ze je mee naar een plek ver van daar waar je net was.
Ze duwt je langs de velden,
ze duwt je door het bos,
ze duwt je door de winkelstraat en dan laat ze je los.

Raakt de vlaag,
je zonder schroom door de gordijnen in het ochtendlicht.
Is het de vraag,
of je daar bij de bosrand ziet dit met je ogen dicht.
Ze voert over de velden,
ze voert je door het bos,
ze voert je door de winkelstraat en dan laat ze je los.

Ruik je de bries,
die voert de geuren van het park en brengt ze naar de stad.
En als ze blies,
wordt je balkon de bloementuin die je daarvoor niet had.
Ze trekt je door de velden
ze trekt je door het bos
ze trekt je door de winkelstraat en dan laat ze je los…..

Zie je de storm,
die ranselt ruw de bomen geselt regen door de nacht.
Het is enorm,
dan wordt het zwart ze racet en raast en blaast met al haar kracht.
Ze gooit je door de velden,
en ruineert het bos,
ze werpt je door de winkelstraat en dan laat ze je los.

Haren van wind,
die licht en met hun zachte zuchten waaien door het gras.
En met dat lint,
voert ze de blaren mee en legt ze zorgzaam in de plas.
ze fluistert door de velden
haar naam zoemt in het bos
net als je dacht die te verstaan, dan laat ze je los.

La la lalala etc.