Grond als brokken
stronken zwart en blaak
nat van grommend grauw
omklemmend stram de staak

brommend O en godverdomme
kleeft het aan de ploeg
die traag en niets ontziend
de voren diep genoeg

graaien, graven, zaaien, draven
en plotseling BAM
trekkend aan een wortelstronk
de ruggen stram

het daverend gedreun
van dagen achter mekaar
trouw de ronkende streep
van de tractor achterna

de maanden jagen snel en koud
de zomer brandt zijn gouden vuur
de boeren jong en snel weer oud
wat lang lijkt is van korte duur

het water plast zijn levensvocht
als stromen gulpt het om
de scherpe voor zakt rijp verknocht
gripermadiom.

het roept van diep benee
verbergt zijn prooi , de schat
het vliegtuig dook in ver verlee
al brandend in het gat

plomp en onverschrokken
geploegde klont na klont
vormt het strak de horizon
de zwarte, zwarte grond